Ik ben vandaag wat frus gestreerd

 

Ik ben vandaag wat frus gestreerd

Want ik heb nu weer geleerd

Dat ieder mens eens vroeg of laat

Dezelfde weg des mensen gaat

 

Al werk je hard je leven lang

Voor eigen of voor landsbelang

En maak je je ontzettend moe

Je voegt geen dag aan ’t leven toe

 

Al ben je rijk, al heb je macht

En heb je altijd toch gedacht;

Ik ben het leven te slim af

Je eindigt toch eens in je graf

 

Dat is je lichaam maar je geest

Is daar geen moment geweest

Dat gaat naar een ander oord

Want geest leeft eeuwigdurend voort

 

En anders dan op deze aarde

Heeft macht en rijkdom daar geen waarde

Want in dat mooie wereldrijk

Zijn alle mensen gewoon gelijk

 

Geniet daarom van het leven

Want eigenlijk duurt het maar heel even

En hecht je niet aan aardse slijk

Want zonder ben je juist heel rijk

 

Begrijp je de waarde niet van ‘t leven

Moet je het opnieuw beleven

Ga  je misschien reïncarneren

Om het nog weer te proberen

 

Tot dat het opeens begint te dagen

En je antwoord krijgt op al je vragen

En doe je dan je leven goed

Dan mag je weg, en dan voorgoed.

 

Maar ik weet niet of dit zo is

Misschien heb ik het wel flink mis

Het is zo maar een gedachte

Je zult op het antwoord moeten wachten

 

Annette