Ruth heeft een hondje, Hennesy, en op een dag kon hij praten. Terwijl Rita, Ruth en ik aan het kaarten waren, zat Hennesy onder de tafel en opeens maakte hij een gek geluid. Ik zei: “wat maakt die hond een gek geluid!” Ruth lachte maar reageerde niet. Even later weer: ”Jajaja” Hij praat echt, hij zegt jajaja, gek stemmetje, dat wel.”

Het geluid was een beetje een Eftelingstemmetje. En weer… ik verstond het niet, maar het was geen hondengeluidje. Rita hoorde het ook. We waren echt verbaasd, er was verder niets onder die tafel. Ruth legde uit dat het een balletje van Hennesy is met een dingetje en als je daarvoor beweegt dan maakt die geluid, of woordjes. Mysterie opgelost…. alleen… er lag geen balletje en de stemmetjes bleven.

Het balletje lag mogelijk onder de radiator en ik haalde een stok om het er onderuit te halen, maar dat lukte niet. Toen kroop Ruth, die nog knap lenig is, op handen en voeten, en haalde het balletje tevoorschijn.

We gingen even met Hennesy de tuin in en ik gooide het pratende balletje weg zodat Hennesy het kon halen. “Dat doet hij niet, hij durft hem niet te pakken.”

Ze was nog niet uitgesproken of Hennesy  kwam aanrennen met het balletje in zijn bekje, een grote glimlach op zijn gezicht.

“Nou ja, dat doet hij anders nooit.” 

“Tja, het zijn net kinderen, ze doen altijd anders dan je denkt.”