Toen de Schepper zo eens rondkeek zag Hij dat er erg veel stof op de aarde lag. Hij zei tegen Moeder Aarde: “zie je dat, wat een stof hé, moet je dat niet eens opruimen?”
“Als je dat nou eens zelf deed?” antwoordde Moeder Aarde, want Zij was een geëmancipeerde vrouw. Zij stamde nog uit de tijd dat de bijbel niet zo’n mannenboek was en kerkvaders nog niet de baas speelden.
“Ik?” riep de Schepper. “Ik?”
“Ja, wie anders, je hebt het zelf geschapen, dus ruim je het zelf maar op ook, of zie of je er wat van kan maken.”
Ja, dat was zo’n gek idee nog niet. Dus nam de Schepper flink wat stof en maakte er een beeld van. Dat blies hij een beetje op en zie… een man, compleet met ventiel.
“Nou”, zei Moeder Aarde, “die is mooi gelukt, maar hij heeft wel iemand nodig want alleen gaat hij het niet redden.”
Dus nam de Schepper nog wat stof en maakte een vrouw. En wat voor een. Ze noemde zichzelf Lilith en die Lilith had een temperament! Niet te geloven. Als ze de liefde wilden bedrijven weigerde ze om de onderliggende partij te zijn. De man, Adam wilde het ook niet en zo hadden ze altijd ruzie en de aarde werd op die manier niet bevolkt.
Op een keer waren ze weer aan het bakkeleien. Adam riep: ”De aarde moet bevolkt worden dus laten we het nu eindelijk eens doen!!”
“Ja, maar ik ga niet met mijn gat op het natte gras, dat doe jij zelf maar.”
En zo ging dat maar door en ze schreeuwden zo hard dat de Schepper verschrikt kwam aanlopen om te kijken wat er was. Hij probeerde wat te soebatten, maar Lilith werd zo nijdig dat ze al vloekend en scheldend het paradijs uitliep.
“Tja”, zei de Schepper, “dat is nou ook wat hé. Ik weet ook niet zo direct wat ik er aan moet doen.”
“Nou,” zei Moeder Aarde tegen de Schepper: “ als jij nou weer wezens gaat scheppen, maak ze dan maar niet meer uit stof, misschien zit het daarin dat ze zo ruziën.”
En zo ging de Schepper weer scheppen, Hij maakte de mooiste wezens, wezens met enorme lange nekken, anderen met een hele lange neus en enorme flaporen, maar ook mooie vlinders en Hij schiep en schiep. . En Hij maakte ze allemaal uit aarde.
Omdat de Schepper medelijden met Adam had omdat hij zo alleen was bracht Hij alle dieren bij hem en mocht hij namen verzinnen.
Maar ja, Adam zag dat alle dieren een metgezel hadden en hij had niks, hij was een gescheiden man.
De Schepper zei tegen Moeder Aarde: “zal ik maar weer een partner voor hem maken?”
“Goed idee, maar niet uit stof hoor, ik denk echt dat er iets in zit dat hen zo dom maakt en overal ruzie over maken. Ik bedoel, neem nou dat geval over de boven- of onderliggende partij. Ze hadden toch een compromis kunnen sluiten? Om en om bijvoorbeeld, of dat hij de was zou doen of wat dan ook.”
Samen keken ze weer naar Adam die met een mismoedig gezicht voor zich uit zat te staren en dacht over dingen die hij nog nooit gedaan had.
Toen zei de Schepper tegen Adam: ”ik zal je helpen, maar het zal je een rib uit je lijf kosten.”
En zo gebeurde. Adam viel in slaap en de Schepper nam een rib uit zijn lijf en boetseerde er een mooie vrouw van.
“Oh, wat ben ik blij”, riep Adam uit toen hij wakker werd. “Eindelijk een vrouw en ditmaal uit mijn eigen botten!” Ik ga haar Eva noemen.
“Dat is goed, zei Eva, “maar verder niet zo bazig hoor.”
“Nee, ik beloof het“, zei Adam snel, want hij wilde niet weer alleen komen te staan natuurlijk. Ze konden het goed met elkaar vinden en leefden nog lang en gelukkig.
Er werden veel mensen geboren en de aarde raakte aardig vol, maar het stof van Adam had toch nog veel invloed en de stoffige mensen bleven maar ruzie maken. De Schepper had de aarde al eens onder water gezet en was al eens overnieuw begonnen om die mensheid een kans te geven, maar altijd en overal kleine en grote ruzies.
Moeder Aarde was ook verdrietig want veel van wat haar lief was werd door die stoffige mens gesloopt. Hele oerwouden verdwenen, rivieren werden vervuild, zelfs de grote oceanen werden smerig, en dieren verdwenen omdat er voor hen geen leven meer mogelijk was of werden vernietigd door die stoffige mensen.
Op een dag, duizenden jaren na de schepping zaten Moeder Aarde en de Schepper bij elkaar.
“Zal ik weer eens die aarde onder water zetten en nog eens opnieuw proberen?” vroeg de Schepper.
“Nee, je hebt beloofd om dat niet meer te doen. “
“Nou, iets anders dan? Er is geen goed garen meer mee te spinnen, overal oorlog, alles wordt kapot gemaakt, zal ik die stoffige mensen er gewoon tussenuit halen en vernietigen?”
“Nee, dat hoeft niet, volgens mij doen ze het zelf al.”
En terwijl ze zo zaten te kijken en het steeds donkerder werd zagen ze kleine lichtjes. Ze namen hun verrekijkers en tuurden om te zien wat dat nou toch voor lichtjes waren en ze zagen dat het mensen waren, mensen die het stof van zich hadden afgeschud en wilden werken aan een nieuwe wereld. Het viel niet mee, maar… misschien met een beetje hulp, anderen die zich aansluiten, wie weet.
Glimlachend en gerustgesteld keken Moeder Aarde en de Schepper elkaar aan en lazen in elkaars ogen: “Het zal nog zwaar worden, maar het komt uiteindelijk wel goed, als er maar genoeg mensen zijn die het stof van eeuwen van zich afschudden en hun lichtjes laten schijnen”.
Annette
(Het stukje over Lilith komt uit een Joodse legende. De mens werd uit stof geschapen genesis 2:7. De dieren uit aarde genesis 2:19)